Dagboek
Beute Selectie info.
Bij het beoordelen van een duif zal worden gekeken naar de uiterlijke kenmerken, wat in het kopje gebeurt kunnen we niet zien. Of een duif op uw hok goed, matig of slecht verzorgd gaat worden in de toekomst kunnen we niet zien. Een goede liefhebber maakt van een iets minder gebouwde duif makkelijker een goede vlieger. En er zijn legio mensen die door slechte verzorging of “het gewoon niet zien” van een goed gebouwde duif met intelligentie zo maar een matig presterende duif maken.
De hand van u als liefhebber, en vooral uw ogen bepalen voor een deel de prestatie van uw duiven. Met uw ogen bedoel ik natuurlijk of u het ziet, een ziekte, het klimaat, de motivatie en wat er op uw hokken gebeurt, u moet het wel zien.
Bij de handselectie(beoordeling) zal eerst een bepaald type genoteerd worden, de meeste Vitesse duiven zijn wat breder aan de voorzijde, hellen wat naar voren, hebben gemiddeld een iets grotere bouw met bijbehorende grotere kop. En over het algemeen hebben Vitesse duiven een iets langere arm, hun borstspieren liggen dichter tegen het borstbeen aan en voelen wat harder aan. Mijn mening is dat een duif de eerste èèn, twee a drie uur(max) met zijn kop vliegt, ik bedoel daarmee dat een duif de eerste uren vliegt op motivatie en oriëntatie en met een matige tot slechte bouw zelfs kopprijzen kan winnen. Maar met een matige tot slechte bouw zullen de meeste duiven het geen seizoen kunnen volhouden. Ook de beste Vitesse duiven op afdeling en zeker op nationaal niveau zijn goed tot zeer goed gemaakt(van bouw).
Bij de allround duiven( types) zien we dat ze beter in de hand liggen, iets smaller aan de voorzijde, iets meer “vulling” aan de achterzijde, beter gespierd (ook iets verder van het borstbeen af gelegen). Allround types moeten in principe in staat zijn te presteren op alle vluchten van Vitesse, Midfond en dagfond. Door training, voeding en conditionering kan een allroundtype (zonder uiterlijke fouten) prijs vliegen op al deze afstanden.
Een eendaagse fondtype is heden ten dage wat kleiner van bouw, zijn rond, voelen vaak als een balletje(duivinnen), zijn goed gespierd en hebben een korte arm. Mijn mening is dat er niet heel veel verschil zit tussen een allround en een eendaagse fond duif qua type. Een duif die een vlucht van 700 km met 1000 mpm kan winnen (11,5 uur vliegen) kan dat ook op een vlucht van maar 2 uurtjes vliegen. Door motivatie, oriëntatie en het systeem van u als liefhebber. Andersom gaat dat bijna nooit op, een echte vitesse duif zal een 3/5 uurtjes vlucht soms nog aan kunnen maar zal afhaken bij die langere vluchten (langere vluchten qua aantal uurtjes). En soms kan een duif met vitesse bouw zelfs een eendaagse fondvlucht winnen, als de wind van achter komt, het uurtjes vliegen dus veel minder is, en door super motivatie kan het gebeuren dat zo een duif een npo vlucht wint. Ik zelf had dat bijvoorbeeld op Orleans 2012, toen ik met een jaarling de eerste npo won, de duif was een echte vitesse duif, en was van echt sprinterbloed (afstamming Euro Heremans). Was het een echte fondvlucht geweest met 9 tot 12 uurtjes vliegen dat had ze echt geen prijs gewonnen. Wat we bij de beste duiven op de eendaagse vluchten steeds vaker zien is dat de arm zo kort is dat hij bijna niet waarneembaar is en samen met goede spieren een vibrerende vleugel geeft, de zogenaamde trillers. U ziet op internet steeds meer filmpjes van duiven met een trillende vleugel (de liefhebber tilt de vleugel dan iets op). Meer en meer krijgt men door dat die trillende vleugels samen gaan met korte armen en goede spieren. Echte toppers op de vluchten met “veel uurtjes vliegen” hebben dat..
Marathon duiven zijn een slag apart, hier zien we een ander type duif. De ochtendlossing duiven (ZLU of non-stop) lijken veel op eendaagse fondduiven, hebben meestal een langere rug en een andere mentaliteit, ze zijn was rustiger in de handen en hebben voelbare andere spieren. Bij de overnachtduiven (middag lossing 800/ 1000 km) zien we meer diversiteit, er zijn heel goed gebouwde duiven bij en dat zijn altijd degene die het vaker dan èèn keer doen.
Duiven die echt vijf of zes keer een overnachtvlucht met goed gevolg volbrengen zitten ook de best gebouwde duiven.
Bij overnachtduiven (middaglossing 800/950 km) die een prijs winnen en soms zelfs vroeg maar matig van bouw zijn vinden we vaker nachtvliegers, die zijn minder in staat kop te vliegen door hun bouw maar omdat ze in de nacht stukken inhalen komen ze gewoon naar voren op de uitslag. Dus ook bij deze middaglossingen vinden we bij de echte supers een goede tot perfecte bouw. Maar zo nu en dan zien we een duif die het toch goed gedaan heeft op deze vluchten die minder goed van bouw zijn. Zie het als bij vitesse duiven. Ook daar zien we soms minder gebouwde duiven die het toch goed doen door hun verstand en motivatie. Maar dus ook bij de middag lossingen.
Duiven die in de nacht aankomen hebben trouwens allemaal een soort ster in het oog. De ondergrond kleur (vaak geel) zien we dan met uitsteeksels cq punten in de iris kleur. Het is opvallend dat alle nachtvliegers dat hebben. Omdraaien kun je het natuurlijk niet, je kunt niet zeggen dat iedere duif met zo een oog een nachtvlieger is. Dat vergeten mensen vaak: bepaalde kenmerken zie je bij top duiven, maar niet alle duiven met die kenmerken zijn top duiven.
Bij het keuren cq selecteren kijk ik altijd even naar de ogen. In mijn methode zijn er maar twee oogkleuren zijnde wit en geel. Ik kijk naar de ondergrond kleur en die is gewoon altijd wit of geel. Gemiddeld zie je bij vitesse duiven wat meer witogen en bij duiven voor de langere afstanden wat meer geel ogen. Bij marathon duiven zien we daarnaast ook nog eens dat gemiddeld de ogen wat donkerder zijn, de iris gaat wat meer naar de bruine kleur toe. Die mooie donkere ogen zien we ook vaker bij duiven die onder tropische omstandigheden wat vaker aan de kop zitten. Door de evolutie zijn die duiven ofwel die ogen daar geschikter voor. In landen met hoge temperaturen en dan ook nog spelers van lange afstanden zien we bijna alleen donkere ogen (meestal geel als ondergrond, ik noem ze zonnebril ogen).
Dan komen we nog bij wat ik plus of min ogen noem. Plus-ogen hebben een donkere antracietkleurige ring(verkenningcirkel) om de pupil en min-ogen hebben die niet (of maar gedeeltelijk). Qua kwaliteit in presteren of kweken maakt het niets uit of een duif een plus of een min oog heeft. Wel zeer opvallend is dat alle echte superduiven die ik zag en waarvan ik de ouders mocht bekijken, dat één van die ouders een plus oog heeft of soms zelfs beide ouders of heel soms dat beide ouders een halve verkenningsring hebben. Een top duif uit twee ouders met een min oog heb ik nog niet gezien. Om de meeste kans te maken op goede jongen zet je dus steeds de best gebouwde duiven tegen elkaar en kijk je bij de koppeling naar de ogen, zorg dat dat één van de duiven van het koppel een plus-oog heeft. Kweek nooit alleen met duiven omdat ze mooie ogen hebben, als er een slechte bouw op een duif zit mag hij een geweldig oog hebben, kweken doen we er dan niet mee.
Andere opvallende zaken bij veel top duiven is dat ze een kleine pupil hebben, soms zelfs boos kijken en een scherpe bek hebben. En opvallend bij goede kweekduivinnen is dat ze naast een goede bouw, een (meestal) plus oog hebben dat er twee wratjes onder aan de bek zitten. Natuurlijk niet bij allemaal, maar wel opvallend dat het zo veel zijn die het wel hebben.
Liefhebbers die een geweldig kweekkoppel hebben, waar gewoon diverse asduiven, teletekst duiven of eerste prijswinnaars uit komen zijn soms verontwaardigd dat ik één van die duiven van het koppel een goede waardering geef en de ander een slechte. Ik denk dat heel veel top kweekkoppels gewoon één goede duif zijn met een …. partner. Dus dan heeft zo een liefhebber gewoon een goede kweekduif en is het soms nog beter om het koppel te scheiden en een betere partner te nemen.
We hebben het nog niet echt gehad over de rug en de vleugels en de stuit en dat zijn toch belangrijke onderdelen. Om met de rug te beginnen, eigenlijk moeten we spreken over rug, lendenen en bovenstuit. Maar ik noem het in één keer gewoon de rug. De rug is voor mij misschien wel het minst belangrijke aan een duif. Er zijn heel goede duiven die een matige rug hebben, geen slechte rug met zo een aangeplakte staart hoor, maar een matige rug. Een matige rug zou op de tentoonstelling 18 punten krijgen. Bij de rug zou je kunnen zeggen: Matig is het nieuwe goed. Die plank-ruggen die men vroeger graag zag en die eigenlijk op de show nog steeds gewenst zijn zie we bij de huidige topvlieger bijna niet. Goede hedendaagse wedstrijd duiven hebben een matige tot goede rug.
De stuit van een duif is veel belangrijker, maar niet altijd het zelfde te beoordelen. Door de rui, ziekte, zwakke gezondheid, ouderdom of veel eitjes leggen kan een stuit tijdelijk of blijven wat open staan. Soms zelfs heel erg open wanneer een duif veel te dik is of een breuk heeft, dan zou je een stuit moeten afkeuren... maar als je de oorzaak weet of in een bepaalde periode zit moet je er wel rekening mee houden. En er zijn diverse meningen over, in mijn visie moet een stuit goed gesloten zij, dik en stevig aanvoelen en niet te puntig. Maar door ervaring voel ik soms de oorzaak, dan is het niet iets van de desbetreffende duif maar een “tijdelijk of door oorzaak slechte stuit”.
Bij de vleugels zijn voor mij enkele zaken van belang. Ik heb het armpje graag zo kort mogelijk, omdat ik duiven wil die 11 uur kunnen vliegen. Maar selecteer ik een vitesse duif dan mag het armpje gerust langer zijn en krijgt hij toch het woord “goed”. In mijn visie moet er een redelijke verspringing tussen de voorvleugel en achtervleugel zitten ofwel de pennen van de achtervleugel “de broek” moeten wat korter zijn dan de eerste slagpen van de voorvleugel cq actieve vleugel.
Wanneer men de jongen net afzet van de ouders dan kijkt u daar niet naar, pas na de grote rui is de verspringing goed zichtbaar. En heel belangrijk vind ik dat de eerste vier/vijf slagpennen van de voorvleugel mooi dicht tegen en over elkaar liggen. Ik wil geen zogenaamde kippenvleugel , een kip kan slecht vliegen omdat de pennen te ver uit elkaar staat. Een kippenvleugel bij duiven is belangrijk maar niet van levensbelang, ze kunnen gewoon prijs winnen natuurlijk, maar het kost hun tijd, ze hebben gewoon minder draag en slagkracht. Bij echte super duiven zie ik het nooit. Wel opletten: door geen bad te geven gaan de eerste pennen wat uit elkaar staan, worden wat smaller en het lijkt of ze vierkanter zijn, het is dan geen kippenvleugel van geboorte maar door de omstandigheden en de verzorging van de baas zo geworden. Verder zie ik bij top duiven altijd een vrij lange vleugel die tot in het donkere stuk van de staart komt. Soms ziet men een duif met een mooie lange vleugel en die toch niet tot in het donkere stuk van de staart komt.... deze duiven hebben een slechte rug, waardoor er een aangeplakte staart aan hangt.. het lijkt dan voor sommigen alsof de vleugels te kort zijn.
Al met al veel info over selectie. Na de keuring krijgt een duif een cijfer variërend van 5 tot en met 8,5 . Geen enkele duif krijgt hoger dan een 8,5 (al denk ik het wel eens, deze verdiend een 9). In mijn methode kweekt men met alle duiven die het cijfer 8 hebben en dat is 8-. 8. 8+ of 8,5 soms moet ik het even uitleggen maar een 8- is dus net onder een 8 en een 8+ net boven de 8. Met een 7,5 kan men prima vliegen maar kweken pas wanneer het blijkt een excellente vlieger te zijn. In mijn visie moeten alle duiven onder de 7,5 verdwijnen van de hokken. Al vinden we heus wel eens een duif met een 7+ die het goed doet. Deze duif heeft dan veel verstand, oriëntatie en of motivatie en wat in het kopje van een duif aanwezig is kunnen we niet zien. Vooral als jonge duif en of op de vitesse zien we dus wel eens een 7 die het goed doet. Laat hem dan lekker op die afstanden, geniet er van maar kweek er niet uit. De kans dat uit matig gebouwde duiven een goede komt is bijna uitgesloten (kijk wel even bij het stukje over een goed kweekkoppel).
Ik denk dat iedereen die echt selecteert op duiven met een 8, die bij elkaar houd en zijn best doet beter gaat presteren dan ooit.
Uitzonderingen zijn er altijd, niemand is zonder fouten, ook een duiven keurder niet en men praat gewoonweg liever over die ene 6 die een goede duif werd dan over die honderden met een 8 die het ook werden. En laat u niet foppen, soms hoor ik: u heeft het fout want deze 6 is een goede duif omdat zijn opa een goede of dure was.... Of u heeft het fout, deze 6 is een goede vlieger. Op mijn vragen over welke prestaties? Ja drie eersten...op mijn hok... en ik speel niet zo goed. Regelmatig hoor ik over super prestaties maar bij navraag op papier.. komt er niks. GJB
17-9-2012
Goedenmorgen iedereen.
Beetje grieperig hier, bluh. Beetje uitzieken deze week, hoef gelukkig maar twee dagen te werken, dan niet eerder dan vandaag over een week weer.
Iedereen veel plezier met de duiven
http://www.gps-auctions.nl/Auctions.aspx?auctiontype=v
Groetjes
Update 09.14 uur.
http://www.hartvannederland.nl/nederland/drenthe/2012/duiven-melken-met-mike-tyson/
Net Albert Jan de Jong even hier gehad, de Afdeling voorzitter van afdeling 11. Hij kwam even een paar laatjes brengen die nog mee kunnen met de taartvluchten. Jaap Bakker gaat ze zo even wegbrengen voor ons, Klaasje is aan de beterende hand en ik zit aan het begin van een soort griepaanval.
Ik vind het heel bijzonder hoe jullie met zijn allen Albert Jan de Jong weer op het paard geholpen hebben na de dood van al zijn duiven.(Steenmarter). Hij heeft nog ruim 80 jonge duiven over die alle vluchten zijn meegeweest, en nu nog 14 laatsjes. Bijna niets kwijtgeraakt en dat toch van meer dan 25 verschillende liefhebbers. Grote klasse dat jullie zo gul waren, klasse. Zijn duivensport kan weer van start, zonder deze jongen had hij waarschijnlijk niet weer begonnen denk ik.
http://www.rtvdrenthe.nl/audio/duivenmelker-gert-jan-beute-over-zijn-vak
update 11.10 uur
De duifjes zijn weer thuis, 20 stuks oude duiven. de andere 11 ouden speel ik aanstaande zaterdag niet meer. alleen nog de besten( op de natour) en er gaat een groep jongen mee, maar ook niet meer alles. Ik denk zo'n 40 duiven( oud en jong samen)
Update 11.31 uur.
Er werd me gevraagd over medicatie en hoe vaak ik bij dierenartsen kom. Bij Dokter de Weerd in Breda ben ik nog nooit geweest( wel aan de telefoon gesproken), bij van der Sluis ben ik in de jaren 90 3 x geweest met wijlen mijn vader( gestorven 8 Mei 1999), daarna nog 1 x( wel aan de telefoon gesproken) , beide doktoren spreek ik altijd even op de beurs, het zijn beide aardige en verstandige mensen. Van der Sluis heb ik twee keer gesproken bij Eijerkamp op een jeugd en of open dag. Bij Hoekstra, Kempe, of al die dokters ben ik nog nooit geweest. Bij Peter Poskamp in Beek ben ik nog nooit geweest, wel op een film van hem meegedaan opname in Den Bosch) en spreek hem altijd op de beurs. Ferdinand Marrien heb ik 4 x gesproken en ben bij hem met wat duifjes geweest als hij in Meppen is bij Gunter Prange. Bij hem thuis ben ik nog nooit geweest. Bij Belgische en Duitse doktoren ben ik nog nooit geweest. Bij Hooimeijer in Meppel kom ik twee keer per jaar om Harrison bird food te halen, hij doet geen onderzoeken voor duiven meer.
Medicatie: er was tot herfst 2009 misschien niemand die zo strak een medisch schema hanteerde dan Gert Jan Beute. Mijn duiven werden ontsmet bij thuiskomst( BS van de weerd), kregen op donderdag iets voor de koppen door het water of WN van de Weerd of Orni rood van van der sluis. Elke 3 weken kregen de duiven een geeltablet, vroeger Spartrix en later Belgamagix( de Weerd). In het voorseizoen werd er op eieren een kuur tegen het geel gegeven, en na het seizoen een kuur tegen salmonella( paratiphus). En twee keer per jaar ( tussen 2006 en 2009) kregen de duiven twee keer per jaar een orni injectie in de nek( orni rood van van der sluis), die week kregen ze dan niets door het water.
Ik geloofde stellig dat iedere kampioen loog !!! als hij vertelde niets tot bijna niets te geven aan medicatie !!!
Maar door gesprekken met Gunter Prange, Peter Boskamp en Nanne Wolff( de laatste twee zijn zelf duivenarts) !! Ging ik voorzichtig anders denken.
In mijn column van herfst 2009/2010 schreef ik: We gaan het gewoon proberen.
Met angst en beven melde ik me iedere twee weken bij Nanne Wolff, wanneer hij iets zou vinden zouden we wat gaan doen ! En diep in mijn hart wilde ik graag iets geven, het ging in 2007/2008 en 2009 ja goed met dit medische schema.
Maar afgesproken was, ik geef NIETS tot dat Wolff aangaf dat ik iets MOEST geven. We praten hier over de OUDE DUIVEN !!!!!!!!!!!!!
In de jaren 2010/2011 en 2012 heeft Nanne nooit ingegrepen, wel heeft hij diverse malen gezegt: ach die ene heeft iets slijm of die ene heeft iets ontstoken luchtwegen en dat was dan steeds in Maart voor het seizoen.
Tijdens de vluchten heb ik in die drie jaar geen medicatie gegeven op 1 x na dat was volgens mij in 2010 na de laatste officiele vlucht en net voor een Nationale vlucht. Op die vlucht pakte ik slecht, wel de 1e in de club maar nog geen 50% prijs, dus geen succes.
De jongen krijgen op zaterdag en zondag Combinatiemix van van der sluis de ene week en de andere week SA van Nanne Wolff. De jongen hebben 1 x een geel en coccidiose tablet gehad dat was de week na mijn opleer rampvlucht van 5 Juni. Tabletten zijn van de Weerd,
De jongen krijgen ook geen medicatie meer op donderdag tegen luchtwegproblemen en geen injectie voor de koppen en geen tabletten meer in het seizoen. Alleen dus de ontsmettingmix op zaterdag en zondag.
De oude en jonge duiven krijgen twee keer per jaar een koudijs droogontsmetter( rookblokje), dit jaar een week voor Morlincourt, en dat was èèn weekje te laat, op Morlincourt had ik een slechte uitslag, liever doe ik het twee weken voor een mooie vlucht.
Orni injectie geef ik niet meer aan duiven, niet aan ouden en niet aan jongen.
Maar ik heb alles staan, van geeltabletten tot DHS( injectie) tot paracoli kuur, ik heb alles staan. Ik kan ingrijpen gelijk op de dag dat ik iets verdachts zie. Maar in de laatste drie jaar zonder medicatie heb ik net zo veel problemen als voor die tijd toen ik wel een medisch schema gebruikte en dat is GEEN PROBLEMEN. Mijn laatste echt problemen waren in 2007 met enkele jongen gekocht van een sportvriend, en in 2010 bij geruilde jonge duiven, die waren ziek binnen een paar dagen na aankomst. Mijn jongen zaten er gewoon tussen en werden NIET ZIEK.
Dus resumè : IK GELOOFDE NIET IN KAMPIOENEN DIE VERTELDEN NIETS TE GEBRUIKEN, NU DOE IK HET ZELFDE EN GEBRUIK GEEN MEDICATIE MEER BIJ DE OUDE VLIEGDUIVEN. En nu lieg ik waarschijnlijk volgens enkelen.
Ik weet wat ik doe, en de laatste drie jaar is dat dat 0 tot bijna 0 aan medicatie tijdens de vluchten.
Met vriendelijke groet,
gj beute
http://sydneypigeonracingandsales.com.au/
88 duiven mee
vorige week:
Terug