Dagboek

Beute Selectie info.

Bij het beoordelen van een duif zal worden gekeken naar de uiterlijke kenmerken, wat in het kopje gebeurt kunnen we niet zien. Of een duif op uw hok goed, matig of slecht verzorgd gaat worden in de toekomst kunnen we niet zien. Een goede liefhebber maakt van een iets minder gebouwde duif makkelijker een goede vlieger. En er zijn legio mensen die door slechte verzorging of “het gewoon niet zien” van een goed gebouwde duif met intelligentie zo maar een matig presterende duif maken.
De hand van u als liefhebber, en vooral uw ogen bepalen voor een deel de prestatie van uw duiven. Met uw ogen bedoel ik natuurlijk of u het ziet, een ziekte, het klimaat, de motivatie en wat er op uw hokken gebeurt, u moet het wel zien.

Bij de handselectie(beoordeling) zal eerst een bepaald type genoteerd worden, de meeste Vitesse duiven zijn wat breder aan de voorzijde, hellen wat naar voren, hebben gemiddeld een iets grotere bouw met bijbehorende grotere kop. En over het algemeen hebben Vitesse duiven een iets langere arm, hun borstspieren liggen dichter tegen het borstbeen aan en voelen wat harder aan. Mijn mening is dat een duif de eerste èèn, twee a drie uur(max) met zijn kop vliegt, ik bedoel daarmee dat een duif de eerste uren vliegt op motivatie en oriëntatie en met een matige tot slechte bouw zelfs kopprijzen kan winnen. Maar met een matige tot slechte bouw zullen de meeste duiven het geen seizoen kunnen volhouden. Ook de beste Vitesse duiven op afdeling en zeker op nationaal niveau zijn goed tot zeer goed gemaakt(van bouw).

Bij de allround duiven( types) zien we dat ze beter in de hand liggen, iets smaller aan de voorzijde, iets meer “vulling” aan de achterzijde, beter gespierd (ook iets verder van het borstbeen af gelegen). Allround types moeten in principe in staat zijn te presteren op alle vluchten van Vitesse, Midfond en dagfond. Door training, voeding en conditionering kan een allroundtype (zonder uiterlijke fouten) prijs vliegen op al deze afstanden.

Een eendaagse fondtype is heden ten dage wat kleiner van bouw, zijn rond, voelen vaak als een balletje(duivinnen), zijn goed gespierd en hebben een korte arm. Mijn mening is dat er niet heel veel verschil zit tussen een allround en een eendaagse fond duif qua type. Een duif die een vlucht van 700 km met 1000 mpm kan winnen (11,5 uur vliegen) kan dat ook op een vlucht van maar 2 uurtjes vliegen. Door motivatie, oriëntatie en het systeem van u als liefhebber. Andersom gaat dat bijna nooit op, een echte vitesse duif zal een 3/5 uurtjes vlucht soms nog aan kunnen maar zal afhaken bij die langere vluchten (langere vluchten qua aantal uurtjes). En soms kan een duif met vitesse bouw zelfs een eendaagse fondvlucht winnen, als de wind van achter komt, het uurtjes vliegen dus veel minder is, en door super motivatie kan het gebeuren dat zo een duif een npo vlucht wint. Ik zelf had dat bijvoorbeeld op Orleans 2012, toen ik met een jaarling de eerste npo won, de duif was een echte vitesse duif, en was van echt sprinterbloed (afstamming Euro Heremans). Was het een echte fondvlucht geweest met 9 tot 12 uurtjes vliegen dat had ze echt geen prijs gewonnen. Wat we bij de beste duiven op de eendaagse vluchten steeds vaker zien is dat de arm zo kort is dat hij bijna niet waarneembaar is en samen met goede spieren een vibrerende vleugel geeft, de zogenaamde trillers. U ziet op internet steeds meer filmpjes van duiven met een trillende vleugel (de liefhebber tilt de vleugel dan iets op). Meer en meer krijgt men door dat die trillende vleugels samen gaan met korte armen en goede spieren. Echte toppers op de vluchten met “veel uurtjes vliegen” hebben dat..

Marathon duiven zijn een slag apart, hier zien we een ander type duif. De ochtendlossing duiven (ZLU of non-stop) lijken veel op eendaagse fondduiven, hebben meestal een langere rug en een andere mentaliteit, ze zijn was rustiger in de handen en hebben voelbare andere spieren. Bij de overnachtduiven (middag lossing 800/ 1000 km) zien we meer diversiteit, er zijn heel goed gebouwde duiven bij en dat zijn altijd degene die het vaker dan èèn keer doen.                       
Duiven die echt vijf of zes keer een overnachtvlucht met goed gevolg volbrengen zitten ook de best gebouwde duiven.
Bij overnachtduiven (middaglossing 800/950 km) die een prijs winnen en soms zelfs vroeg maar matig van bouw zijn vinden we vaker nachtvliegers, die zijn minder in staat kop te vliegen door hun bouw maar omdat ze in de nacht stukken inhalen komen ze gewoon naar voren op de uitslag. Dus ook bij deze middaglossingen vinden we bij de echte supers een goede tot perfecte bouw. Maar zo nu en dan zien we een duif die het toch goed gedaan heeft op deze vluchten die minder goed van bouw zijn. Zie het als bij vitesse duiven. Ook daar zien we soms minder gebouwde duiven die het toch goed doen door hun verstand en motivatie. Maar dus ook bij de middag lossingen.
Duiven die in de nacht aankomen hebben trouwens allemaal een soort ster in het oog. De ondergrond kleur (vaak geel) zien we dan met uitsteeksels cq punten in de iris kleur. Het is opvallend dat alle nachtvliegers dat hebben. Omdraaien kun je het natuurlijk niet, je kunt niet zeggen dat iedere duif met zo een oog een nachtvlieger is. Dat vergeten mensen vaak: bepaalde kenmerken zie je bij top duiven, maar niet alle duiven met die kenmerken zijn top duiven.

Bij het keuren cq selecteren kijk ik altijd even naar de ogen. In mijn methode zijn er maar twee oogkleuren zijnde wit en geel. Ik kijk naar de ondergrond kleur en die is gewoon altijd wit of geel. Gemiddeld zie je bij vitesse duiven wat meer witogen en bij duiven voor de langere afstanden wat meer geel ogen. Bij marathon duiven zien we daarnaast ook nog eens dat gemiddeld de ogen wat donkerder zijn, de iris gaat wat meer naar de bruine kleur toe. Die mooie donkere ogen zien we ook vaker bij duiven die onder tropische omstandigheden wat vaker aan de kop zitten. Door de evolutie zijn die duiven ofwel die ogen daar geschikter voor. In landen met hoge temperaturen en dan ook nog spelers van lange afstanden zien we bijna alleen donkere ogen (meestal geel als ondergrond, ik noem ze zonnebril ogen).

Dan komen we nog bij wat ik plus of min ogen noem. Plus-ogen hebben een donkere antracietkleurige ring(verkenningcirkel) om de pupil en min-ogen  hebben die niet (of maar gedeeltelijk). Qua kwaliteit in presteren of kweken maakt het niets uit of een duif een plus of een min oog heeft. Wel zeer opvallend is dat alle echte superduiven die ik zag en waarvan ik de ouders mocht bekijken, dat één van die ouders een plus oog heeft of soms zelfs beide ouders of heel soms dat beide ouders een halve verkenningsring hebben. Een top duif uit twee ouders met een min oog heb ik nog niet gezien. Om de meeste kans te maken op goede jongen zet je dus steeds de best gebouwde duiven tegen elkaar en kijk je bij de koppeling naar de ogen, zorg dat dat één van de duiven van het koppel een plus-oog heeft. Kweek nooit alleen met duiven omdat ze mooie ogen hebben, als er een slechte bouw op een duif zit mag hij een geweldig oog hebben, kweken doen we er dan niet mee.

Andere opvallende zaken bij veel top duiven is dat ze een kleine pupil hebben, soms zelfs boos kijken en een scherpe bek hebben. En opvallend bij goede kweekduivinnen is dat ze naast een goede bouw, een (meestal) plus oog hebben dat er twee wratjes onder aan de bek zitten. Natuurlijk niet bij allemaal, maar wel opvallend dat het zo veel zijn die het wel hebben.

Liefhebbers die een geweldig kweekkoppel hebben, waar gewoon diverse asduiven, teletekst duiven of eerste prijswinnaars uit komen zijn soms verontwaardigd dat ik één van die duiven van het koppel een goede waardering geef en de ander een slechte. Ik denk dat heel veel top kweekkoppels gewoon één goede duif zijn met een …. partner. Dus dan heeft zo een liefhebber gewoon een goede kweekduif en is het soms nog beter om het koppel te scheiden en een betere partner te nemen.

We hebben het nog niet echt gehad over de rug en de vleugels en de stuit en dat zijn toch belangrijke onderdelen. Om met de rug te beginnen, eigenlijk moeten we spreken over rug, lendenen en bovenstuit. Maar ik noem het in één keer gewoon de rug. De rug is voor mij misschien wel het minst belangrijke aan een duif. Er zijn heel goede duiven die een matige rug hebben, geen slechte rug met zo een aangeplakte staart hoor, maar een matige rug. Een matige rug zou op de tentoonstelling 18 punten krijgen. Bij de rug zou je kunnen zeggen: Matig is het nieuwe goed. Die plank-ruggen die men vroeger graag zag en die eigenlijk op de show nog steeds gewenst zijn zie we bij de huidige topvlieger bijna niet. Goede hedendaagse wedstrijd duiven hebben een matige tot goede rug.
De stuit van een duif is veel belangrijker, maar niet altijd het zelfde te beoordelen. Door de rui, ziekte, zwakke gezondheid, ouderdom of veel eitjes leggen kan een stuit tijdelijk of blijven wat open staan. Soms zelfs heel erg open wanneer een duif veel te dik is of een breuk heeft, dan zou je een stuit moeten afkeuren... maar als je de oorzaak weet of in een bepaalde periode zit moet je er wel rekening mee houden. En er zijn diverse meningen over, in mijn visie moet een stuit goed gesloten zij, dik en stevig aanvoelen en niet te puntig. Maar door ervaring voel ik soms de oorzaak, dan is het niet iets van de desbetreffende duif maar een “tijdelijk of door oorzaak slechte stuit”.
Bij de vleugels zijn voor mij enkele zaken van belang. Ik heb het armpje graag zo kort mogelijk, omdat ik duiven wil die 11 uur kunnen vliegen. Maar selecteer ik een vitesse duif dan mag het armpje gerust langer zijn en krijgt hij toch het woord “goed”. In mijn visie moet er een redelijke verspringing tussen de voorvleugel en achtervleugel zitten ofwel de pennen van de achtervleugel “de broek” moeten wat korter zijn dan de eerste slagpen van de voorvleugel cq actieve vleugel.
Wanneer men de jongen net afzet van de ouders dan kijkt u daar niet naar, pas na de grote rui is de verspringing goed zichtbaar. En heel belangrijk vind ik dat de eerste vier/vijf slagpennen van de voorvleugel mooi dicht tegen en over elkaar liggen. Ik wil geen zogenaamde kippenvleugel , een kip kan slecht vliegen omdat de pennen te ver uit elkaar staat. Een kippenvleugel bij duiven is belangrijk maar niet van levensbelang, ze kunnen gewoon prijs winnen natuurlijk, maar het kost hun tijd, ze hebben gewoon minder draag en slagkracht. Bij echte super duiven zie ik het nooit. Wel opletten: door geen bad te geven gaan de eerste pennen wat uit elkaar staan, worden wat smaller en het lijkt of ze vierkanter zijn, het is dan geen kippenvleugel van geboorte maar door de omstandigheden en de verzorging van de baas zo geworden. Verder zie ik bij top duiven altijd een vrij lange vleugel die tot in het donkere stuk van de staart komt. Soms ziet men een duif met een mooie lange vleugel en die toch niet tot in het donkere stuk van de staart komt.... deze duiven hebben een slechte rug, waardoor er een aangeplakte staart aan hangt.. het lijkt dan voor sommigen alsof de vleugels te kort zijn.

Al met al veel info over selectie. Na de keuring krijgt een duif een cijfer variërend van 5 tot en met 8,5 . Geen enkele duif krijgt hoger dan een 8,5 (al denk ik het wel eens, deze verdiend een 9). In mijn methode kweekt men met alle duiven die het cijfer 8 hebben en dat is 8-. 8. 8+ of 8,5 soms moet ik het even uitleggen maar een 8- is dus net onder een 8 en een 8+ net boven de 8. Met een 7,5 kan men prima vliegen maar kweken pas wanneer het blijkt een excellente vlieger te zijn. In mijn visie moeten alle duiven onder de 7,5 verdwijnen van de hokken. Al vinden we heus wel eens een duif met een 7+ die het goed doet. Deze duif heeft dan veel verstand, oriëntatie en of motivatie en wat in het kopje van een duif aanwezig is kunnen we niet zien. Vooral als jonge duif en of op de vitesse zien we dus wel eens een 7 die het goed doet. Laat hem dan lekker op die afstanden, geniet er van maar kweek er niet uit. De kans dat uit matig gebouwde duiven een goede komt is bijna uitgesloten (kijk wel even bij het stukje over een goed kweekkoppel).

Ik denk dat iedereen die echt selecteert op duiven met een 8, die bij elkaar houd en zijn best doet beter gaat presteren dan ooit.
Uitzonderingen zijn er altijd, niemand is zonder fouten, ook een duiven keurder niet en men praat gewoonweg liever over die ene 6 die een goede duif werd dan over die honderden met een 8 die het ook werden. En laat u niet foppen, soms hoor ik: u heeft het fout want deze 6 is een goede duif omdat zijn opa een goede of dure was....  Of u heeft het fout, deze 6 is een goede vlieger. Op mijn vragen over welke prestaties? Ja drie eersten...op mijn hok... en ik speel niet zo goed. Regelmatig hoor ik over super prestaties maar bij navraag op papier.. komt er niks. GJB

Goedenmiddag vrienden,

Ik ben net terug van enkele dagen Canada ( Niagara Watervallen), Bas Verkerk met zijn zus Desiree, Willem Heinhuis en Ik waren te gast bij de Canadian Racing Pigeon Union inc.

Het was een ongelofelijker ervaring, ik zal hier vast nog enkele dagen op terug komen. Op alles in èèn dagboekje te zetten is onmogelijk door al de indrukken die ik daar op deed. Het tijdsverschil is 6 uur dus ik heb nog een Jet-Lag :)

Donderdag zijn we vertrokken vanuit Amsterdam naar Toronto met een tussenlanding in Parijs. We werden opgewacht door twee toppers ! Nick Oud en Jack Eerenberg, twee hollanders die die zo'n 60 jaar geleden met hun ouders naar Canada vertrokken. Het was voor hun even wennen om weer Nederlands te praten, maar met mijn Engels en hun Engels/Nederland ging het helemaal Goed.

De eerste nacht verbleven we bij Jack en zijn Vrouw, Jack zijn echte naam in Nederland was Koos trouwens, maar de Hollanders namen in die tijd allemaal een nieuwe naam aan( Engelstalig), Nick heete Nico vroeger.

Op vrijdag gingen we naar Niagra Falls, we verbleven in het Crown Plaza Hotel wat 100 meter van het wereldwonder( Watervallen) af ligt. Dus vanuit je slaapkamer krijg je de druppels water in je gezich, schitterend.

OP vrijdagmorgen hebben we eerst nog de duivinnen van Jack Bekeken, zijn hok heet Star-Lite Lofts, ieder hok heeft daar zijn eigen naam. Het hok van Nick heet Wind Walker Lofts. De enige die geen hoknaam hebben zijn Oscar en Linda de Vries, Oscar verteld": hij was een Fries, en deed met die dingen niet mee. Gewoon Oscar en Linda !

Jack(Koos) was bang dat ik zijn duiven zou afkeuren omdat de duivensport daar zo'n 30 jaar achter loopt, maar het viel mee, hij had enkele fijne duiven. Vooral de duiven die hij had van Nick en Oscar waren goed( Eijerkamp duiven), het oude soort viel wat tegen. Maar we zijn er streng door heen geweest. De duiven waren heel goed verzorgt, Super glad, mooi op gewicht. Goede melkers.

OP vrijdagavond in het Crown Plaza Hotel hadden we de eerste "meeting"  dus de Canadeze liefhebbers kwamen soms duizenden kilometers rijden om 3 dagen samen te zijn. Het feest inclusief vergadering van de bond duurde drie dagen.

Liefhebbers wonen daar zo ontzettend ver van elkaar, Nick & Jack spelen maar 15 kilometer van elkaar, maar ze spelen ook tegen Oscar soms en die zit ......600 kilometer naar het westen. Als wij hier tegen elkaar zouden spelen met 600 kilomerter verschil....zouden we stoppen met de sport.

Maar afstanden zijn niet belangrijk daar. Natuurlijk spelen ze op de korte afstanden in kleinere gebieden, maar ook hier zit 100 km verschl tussen. Op de 715 km vlucht is het verschil west/oost soms 600 km. Ze gaan nu spelen vanuit het Noorden.

Onderweg tussen Jack/Nick en het hotel kom je wel 20 Tim Horton's tegen, dit zijn koffieshops die 24 uur per dag geopend zijn, Tim Horton was een beroemde ijshocky speler(Overleden), hij heeft duizenden van deze koffieshops in Canada. ( Koffieshop in Canada is waar je koffie drink en donuts eet, het zijn geen koffieshops zoals wij die kennen..)

Op zaterdagmorgen was er een vergadering van de CRPU en werd de voorzitter Mike van der Jagt vervangen door Oscar de Vries( Moderne tijden, Moderne man, Moderne duiven). Mike van der Jagt heeft een grootvader uit Nederland maar sprak het zelf niet.

Er zijn zo'n 1200 leden die met duiven spelen, en natuurlijk zijn er nog enkelen die geen lid zijn van de CRPU. Oscar is de Voorzitter nu(President), Nick is de penningmeester.

De duiven die uit Nederland waren gehaald o.a van Eijerkamp en Bas en Gerard Verkerk werden verkocht in drie delen op de nieuwe site van Oscar en Nick ( www.selectpigeons.com ), dit liep zo goed dat er op vrijdagavond tijdens de zaalverkoop zo'n 1000 mensen mee keken via internet( overbelast), op zaterdag en zondag hadden ze hun site al 2 x krachtiger moeten maken(Server), om al die mensen kans te geven mee te bieden

OP vrijdag en zaterdag werden de duiven verkocht door Mike van der Jagt met een niet te onderschatten bijrol van Cor Ubbels( een echte amsterdammer die in 1961 naar Canada vertrok), ze noemen Cor daar Mister Mushroom( Champignons), hij is een der grootse in Champignons mest en dergelijk.

OP zaterdag deed Cor het in zijn eentje, met die Amsterdamse Humor die er zelfs na 50 jaar nog steeds in zit, deed hij het super !

Al voordat de eerste "meeting" begon werd ik voorgestelt aande heer en mevrouw Ridder, deze kwamen zo'n 50 jaar geleden vanuit Duitsland. Ze vonden het prachtig dat ik Duits met ze sprak, ze vonden het ongelofelijk dat er Hollandersw naar Canada kwamen om wat te vertellen over duivensport anno 2011...en dan ook nog Duits met ze spraken. Prachtig toch.

In Canada is geen enkel verschil uit welk land je komt, je bent èèn van hun.

De tweede dag begon een meneer( Klaas Beuving) in het Plat Drenths tegen me te "proaten" , prachtig, deze man kwam oorspronkelijk uit Roden. Ook zo'n Prachtige kerel. Jammergenoeg spreek ik geen woord plat, Klaasje wel, die spreekt beter plat dan wie ook.

Op zaterdagavond was de feestavond met het eren van de grote Kampioenen. Eigenlijk is Oscar met zijn vrouw Linda het beste hok van Canada, ze zijn enkele jaren geleden de Eijerkampduiven gaan halen. Oscar en Henk Jurriens van Eijerkamp zijn vrienden( 4 handen op èèn buik), en als je dan de verschillen ziet tussen de "oude" rassen en de moderne postduif van Oscar...dat is dag en nacht verschil. Uitslagen van 1 t/m 15 zijn voor Oscar dan ook heel gewoon.

Hij heeft de moderne postduif, het Beute Systeem en Beyers voer( Elite Enzymix)..tja. Dat kenden ze nog niet in Canada. Maar met enkele volgers( Nick Oud en Jack Eerenberg) pppfffff dat is andere duivensport.

Nu willen ze voor iedereen het mogelijk maken, ze halen Beyers voer voor iedereen het land binnen( die met de moderne tijd mee willen), en ze hebben 60 superduiven over laten bkomen vanuit Nederland.

De kijkers, waaronder grote Canadeze en Amerikaanse Kampioenen waren "Shokt" door deze 60 duiven, die hadden ze nog nooi gezien.

Tijdens een seminar vertelde ik ze over spieren, ogen, stuitjes, pluimen, lange staarten etc. Ze klapperden met de oortjes. Ik denk dat er veel duiven het veld moeten ruimen daar. Ze praten nog over Pure Smeulders, Pure Fabry, en Jensens( Janssens).

Morgen gaan we verder over Canada, maar èèn man wil ik nog noemen "OLD" Joe Koster , deze sportvriend is doof van geboorte maar red zich prima, hij sprak zelf vloeiend Nederlands en Engels en zelfs soms tegelijkertijd. En als wij met hem spraken deed hij aan liplezen ! Super aardige kerel, prachtige vent.

Oscar, Joe,Klaas, Mike, Cor, Jack, Nick and all the others Thank You !!!!!